به گزارش پرشین سازه ، یکی از اهداف شرکت این بود که سالانه ۱۰۰ هزار واحد مسکونی نوسازی شوند. بر اساس گفته های سرپرست شرکت بازآفرینی شهری، حدود ۱۰ سال پیش تا حدی به این هدف نزدیک شده بودند اما بعد از گذشت مدتی، این هدف نیز فراموش شد.
عبدالرضا گلپایگانی می گوید که یکی از نقاط آسیب پذیر برنامه های توسعه ای کشور این است که مدیریت یکپارچه ای برای بخش های مختلف وجود ندارد. اگر برنامه اقدام مشترک به درستی پیگیری شود، می تواند تمرینی فوق العاده برای پیاده سازی مدیریت یکپارچه باشد و برنامه های مختلفی که در حوزه کالبدی شهرها و تامین سرانه خدمات وجود دارد را، اجرایی نماید.
با وجود توجه بیشتر به حوزه نوسازی و بازآفرینی، هنوز هم مشکلات و موانع زیادی بر سر راه آن وجود دارد که باید پیگیری شوند. هدف اصلی نوسازی این است که کیفیت زندگی ساکنان این مناطق بهبود پیدا کند. خیلی از شهروندان ساکن بافت فرسوده به سرانه خدمات کافی دسترسی ندارند و همین موضوع سبب شده که کیفیت زندگی آنان تا حد زیادی کاهش پیدا کند.
گلپایگانی با تاکید بر همین موضوع، خاطرنشان ساخت که نوسازی بافت فرسوده لازم و ضروری است اما مقاوم سازی نیز باید مدنظر باشد. یعنی به جای اینکه تخریب و نوسازی صورت بگیرد، لازم است که بافت کلی برخی از محلات حفظ شود و به جای تخریب، مرمت و مقاوم سازی در دستور کار قرار بگیرد؛ چرا که بسیاری از محله ها در بافت فرسوده، ارزش کیفی دارند و حیف است که این ارزش از بین برود.
سرپرست شرکت بازآفرینی شهری ایران اعلام کرد که پیگیری این موضوع به عهده شهرداری هاست و باید دستورالعمل مناسبی برای مقاوم سازی نسبی تدوین کنند.
تکلیف قانونی دولت این است که سالانه ۱۰۰ هزار واحد مسکونی در بافت فرسوده و ناکارآمد شهری ساخته شود. در طی سال های ۹۲ و ۹۳ تا حدی به این رقم نزدیک شده ایم اما بعد از آن، نوسازی به حال خود رها شد. گلپایگانی تاکید کرد که برای رسیدن به این هدف باید همکاری های مشترک بیشتری صورت بگیرد و سهم هر استان در ساخت و ساز مجدداً مورد بررسی قرار بگیرد.
وی بار دیگر به ظرفیت بالای بافت فرسوده برای ساخت مسکن اشاره کرد و خاطرنشان ساخت که برای رسیدن به توسعه درون زا باید از ظرفیت این بافت ها مثل زمین های قهوه ای، کارخانه های متروکه، پادگان های داخل شهر و بارگذاری مجدد استفاده کرد تا مشکلات مدیریت شهری کمتر شود.
این مقام مسئول در ادامه صحبت های خود خاطرنشان ساخت که در طرح کلید به کلید، برای تامین زمین می توان از املاک و زمین هایی که در مجاورت بافت های فرسوده هستند، استفاده کرد. بر اساس قانون، اگر املاک مجاور برای نوسازی بافت فرسوده به کار بروند، می توان از تسهیلاتی که برای املاک فرسوده در نظر گرفته شده، برای آنها نیز استفاده شود.
یکی دیگر از حوزه های اولویت شرکت بازآفرینی، بافت تاریخی است. این بافت که نیازمند مرمت می باشد، حساسیت زیادی دارد و در قانون نیز به آن تاکید شده است.
گلپایگانی می گوید که در قانون حمایت از مرمت و احیای بافت های تاریخی و فرهنگی که در سال ۱۳۹۸ تصویب شده، بندی هم با عنوان انتقال حق توسعه آمده است. اگر این طرح اجرا شود، بدون اینکه حقوق کسی تضییع گردد، می توان بافت های تاریخی را حفظ کرد.
وی خاطرنشان ساخت که در معاونت شهرسازی و معماری این طرح در حال تدوین می باشد. در صورتی که این موضوع به درستی بررسی شده و طرح درستی برای آن تدوین شود، می تواند به حفظ بافت تاریخی کمک شایان توجهی کند.
ایشان در نهایت اعلام کرد که بر اساس طرح مزبور، اگر در یک محدوده امکان ساخت سازه چهار طبقه وجود نداشته باشد، سازنده می تواند دو طبقه بیشتر از ضوابط میراث فرهنگی در مکانی دیگر بسازد. به این ترتیب امکان انتقال دارایی برای سازندگان و مالکان به وجود خواهد آمد و در نهایت، میل و رغبت آنان برای نوسازی بیشتر خواهد شد.